Vanmiddag de opening van het regenboogpad met Achmed Baadoud, Erik Bobeldijk, Ronald Mauer, Arjan Vliegenthart en Dolly Bellefleur gehad. Het was een bijzonder moment.

Ik gaf tijdens de opening aan dat ik heel blij en trots ben dat we het regenboogpad in een wereldstad als Amsterdam Nieuw-West mogen openen. Met 100 meter is het een prachtig pad geworden. Tegelijkertijd ben ik bang dat we onszelf te snel op de borst gaan kloppen omdat we nu een regenboogpad hebben, terwijl er nog zo veel meer nodig is voor de acceptatie van de LHBTI gemeenschap (Lesbisch, Homoseksueel, Biseksueel, Transgender, Interseksueel). Zolang mensen zich moeten schamen voor hun seksuele geaardheid,

is er een lange weg te gaan. Mannen die niet hand in hand durven te lopen omdat ze dan worden bespuugd en uitgescholden, mensen die een topfunctie bekleden en niet uit de kast durven te komen, voetballers die bang zijn voor de reactie van hun speelmaatjes, vluchtelingen die voor hun leven vrezen in opvangcentra.. Het gebeurt anno 2016 nog steeds. We hebben behoefte aan mensen die hun nek durven uit te steken voor anderen, die voor elkaar durven op te komen. We hebben een solidaire samenleving nodig waarin iedereen kan en mag zijn wie hij wilt zijn. En we hebben elkaar nodig om minderheden tot de meerderheid te verheffen. Geen spreekbuizen van de eigen groep, maar helden voor een andere groep. Alleen dan heeft een regenboogpad echt iets magisch en hoeft het niet meer instrumenteel ingezet te worden om een fijne samenleving voor iedereen te realiseren.

Liefde, hartjes en kusjes. Voor alle helden die zich al dagelijks inzetten en voor alle zwijgende krachten die nu nog niet durven.